این سخن با توجه به جمله‌ای که در پی‌‌اش آمد - می‌خواهیم کابینه‌ای قوی تشکیل شود - نمی‌تواند مبنایی داشته باشد؛ چراکه مجلس و ملت کارآمدی را از وزیر می‌خواهد و از جمع وزیران نه از شخص رئیس‌جمهوری.
رئیس‌جمهوری وظیفه هماهنگی وزیران را دارد و وزیر است که باید در رأس یک وزارتخانه امور مربوط به آن وزارتخانه را به نحو احسن انجام دهد. پس از معرفی گزینه‌های وزارت، تعاملاتی بین دولت و مجلس شکل گرفت.
وزیران و معاونان در مجلس حضور یافتند یا در روزهای اخیر برخی نمایندگان با حضور در ضیافت افطاری رئیس‌جمهوری نقطه نظرات خود را به رئیس دولت منتقل کردند. آنچه از این نشست‌ها به دست آمد این بود: مجلس بر 3 نکته تاکید داشت که در کابینه احمدی‌نژاد رعایت نشده است.
آن 3 نکته عبارتند از:
اول؛ حذف برخی وزیران در کابینه به صلاح نبود. افراد قوی‌تری در کابینه نهم احمدی‌نژاد حضور داشتند که حذف شده‌اند و به جای آنها گزینه‌هایی معرفی شده‌اند که هیچ تسلطی به جایگاه مربوط ندارند. میرکاظمی یا علی آبادی گزینه‌هایی نیستند که به وزارتخانه نفت یا نیرو اشراف کامل داشته باشند.
دوم؛ جابه‌جایی‌هایی که در کابینه صورت گرفته است به مبحث کارآمدی ضربه می‌زند. علاوه بر میرکاظمی که از وزارت بازرگانی برای وزارت نفت پیشنهاد شده است می‌توان گفت نجار گزینه مناسبی برای وزارت کشور نیست.
وزیر کشور باید با شهرداری‌ها، فرمانداری‌ها، بخشداری‌ها و بدنه اجتماع در تعامل باشد بنابراین حضور یک چهره نظامی در این وزارتخانه نمی‌تواند موجه باشد. نجار سابقه مثبتی در وزارتخانه دفاع داشت.
سوم؛ برای برخی وزارتخانه‌ها چهره‌های ناآشنا معرفی شده‌اند. در جلسه یکی از کمیسیون‌های تخصصی با یکی از وزیران، نماینده‌ای از گزینه پیشنهادی وزارت درباره تفاوت شرکت سهامی عام و شرکت سهامی خاص سؤال کرد. وزیر مربوط جوابی برای این سؤال نداشت و نشان داد که کاملا با وزارتخانه‌ای که قرار است در آنجا کنترل امور را به دست بگیرد ناآشناست.
برای وزارتخانه‌ای مثل آموزش و پرورش که 4 میلیون دانش‌آموز و بیش از یک میلیون دبیر، مدیر، معلم و کارمند را زیر پوشش خود گرفته گزینه‌ای معرفی شده است که بالاترین رده کاری‌‌اش مسئولیت دانش‌آموزان استثنایی بوده است. ایشان چگونه می‌تواند حجم بزرگی از مشکلات این وزارتخانه را حل کند؟
به‌نظر می‌رسد برخلاف آنچه رئیس‌جمهوری در برنامه تلویزیونی خود درباره کابینه اظهار داشت، حتی بین این وزیران نیز همگرایی چندانی وجود ندارد. هنوز برای مجلس مشخص نیست که خود وزیران معرفی شده چقدر با یکدیگر شناخت کاری یا شناخت فکری دارند.
به هر حال هر وزیری در عین حال که مسئول کار خودش هست، مسئول کار وزیر دیگر هم هست، اضافه بر اینکه باید با رئیس‌جمهوری هماهنگ باشد، باید در مقابل مجلس نیز پاسخگو باشد و امروز تعامل وزیران با یکدیگر برای مجلس جای ابهام است. با توجه به این شرایط و نکاتی که ذکر آن رفت به‌نظر می‌رسد امروز وضعیتی در مجلس حکمفرماست که شاهد ریزش 4 یا 5 وزیر در فهرست پیشنهادی احمدی‌نژاد خواهیم بود.
* نماینده مردم تهران در مجلس
